ایرج زبر دست ـــ نامه های من به اوما

گاهی فکر، سیب های قشنگی از باغ های ایمان میچیند.دیروز جهان کنار صدای  اکسیری صبح مثل سهراب شاخه ی نوری به لب داشت و زیر لــــب از عقل سـرخ  دیوانه ای میخواند که آرزویش را گم کرده بود و میگفت:بی گمان خدا هــــــــم نذر  دارد که هر روز صبح در دریاچه ی آبی آســـــمان شــــــمع آفتــاب را روشـــــــــن  می کند.