یک روز شخصی که می خواست سر به سر ملا بگذارد او را مخاطب قرار داد و از او پرسید: جناب ملا مرکز زمین کجاست؟
ملا گفت: درست همین جا که ایستاده ای!
"اتفاقا از نظر علمی هم به علت اینکه زمین کروی شکل است پاسخ وی درست می باشد."
روزی دختری از پسری که عاشقش بود پرسید …:
چرا مرا دوست داری …؟
چرا عاشقم هستی …؟
پسر گفت …:
نمی توانم دلیل خاصی را بگویم اما از اعماق قلبم دوستت دارم …
دختر گفت …:
وقتی نمی توانی دلیلی برای دوست داشتن پیدا کنی چگونه می توانی بگویی عاشقم
هستی .!.!.؟
پسر گفت… :.
.
.
پسر یک شیخ عرب برای تحصیل به آلمان رفت. یک ماه بعد نامه ای به این مضمون برای پدرش فرستاد: برلین فوقالعاده است، مردمش خوب هستند و من واقعا اینجا را دوست دارم، ولی یک مقدار احساس شرم میکنم که با مرسدس طلاییم به مدرسه بروم در حالی که تمام دبیرانم با ترن جابجا میشوند
مدتی بعد نامهای به این شرح همراه با یک چک یک میلیون دلاری از پدرش برایش رسید: بیش از این ما را خجالت نده، تو هم برو و برای خودت یک ترن بگیر.
بچه ای نزد شیوانا رفت (در
تاریخ مشرق زمین شیوانا کشاورزی بود که او را استاد عشق و معرفت و
دانایی می دانستند) و گفت : "مادرم قصد دارد برای راضی ساختن خدای
معبد و به خاطر محبتی که به کاهن معبد دارد، خواهر کوچکم را قربانی
کند. لطفا خواهر بی گناهم را نجات دهید."
شیوانا سراسیمه به سراغ زن رفت و با حیرت دید که زن دست و پای دختر
خردسالش را بسته و در مقابل در معبد قصد دارد با چاقو سر دختر را
ببرد. جمعیت زیادی زن بخت برگشته را دوره کرده بودند و کاهن معبد
نیز با غرور و خونسردی روی سنگ بزرگی کنار در معبد نشسته و شاهد
ماجرا بود.
شیوانا به سراغ زن رفت و دید که زن به شدت دخترش را دوست دارد و
چندین بار او را درآغوش می گیرد و می بوسد. اما در عین حال می
خواهد کودکش را بکشد. تا بت اعظم معبد او را ببخشد و برکت و
فراوانی را به زندگی او ارزانی دارد.
شیوانا از زن پرسید که چرا دخترش را قربانی می کند؟
زن پاسخ داد که کاهن معبد گفته است که باید عزیزترین پاره وجود خود
را قربانی کند، تا بت اعظم او را ببخشد و به زندگی اش برکت جاودانه
ارزانی دارد.
شیوانا تبسمی کرد و گفت : "اما این دختر که عزیزترین بخش وجود تو
نیست. چون تصمیم به هلاکش گرفته ای!"
"عزیزترین بخش زندگی تو همین کاهن معبد است که به خاطر حرف او
تصمیم گرفته ای دختر نازنین ات را بکشی. بت اعظم که احمق نیست. او
به تو گفته است که باید عزیزترین بخش زندگی ات را از بین ببری و
اگر تو اشتباهی به جای آن کاهن دخترت را قربانی کنی هیچ اتفاقی نمی
افتد و شاید به خاطر سرپیچی از دستور بت اعظم بلا و بدبختی هم
گریبانت را بگیرد!"
زن اندکی مکث کرد. سپس دست و پای دخترک را باز کرد. او را در آغوش
گرفت و آنگاه در حالی که چاقو را محکم در دست گرفته بود، به سمت
پله سنگی معبد دوید.
اما هیچ اثری از آن کاهن معبد نبود!
می گویند از آن روز به بعد دیگر کسی کاهن معبد را در آن اطراف
ندید!
هیچ چیز از این ویرانگرتر
نیست که متوجه شویم کسی که به آن اعتماد داشته ایم عمری فریبمان
داده است ...
در جهان تنها یک فضیلت وجود دارد و آن آگاهی است و تنها یک گناه و
آن جهل است.
به امید آنکه فریب خورده روزگار نباشیم و عملکردمان از روی آگاهی و
گواه عقل باشد.
بانوى خردمندى در کوهستان سفر مى کرد که سنگ گران قیمتى را در جوى آبى پیدا کرد.
روز بعد به مسافرى رسید که گرسنه بود. بانوى خردمند کیفش را باز کرد تا در غذایش با مسافر شریک شود. مسافر گرسنه، سنگ قیمتى را در کیف بانوى خردمند دید از آن خوشش آمد و از او خواست که آن سنگ را به او بدهد. زن خردمند هم بى درنگ، سنگ را به او داد مسافر بسیار شادمان شد و از این که شانس به او روى کرده بود، از خوشحالى سر از پا نمى شناخت.
او مى دانست که جواهر به قدرى با ارزش است که تا آخر عمر مى تواند راحت زندگى کند، ولى چند روز بعد، مرد مسافر به راه افتاد تا هرچه زودتر، بانوى خردمند را پیدا کند.
بالاخره هنگامى که او را یافت، سنگ را پس داد و گفت: «خیلى فکر کردم. مى دانم این سنگ چقدر با ارزش است، اما آن را به تو پس مى دهم با این امید که چیزى ارزشمندتر از آن به من بدهى. اگر مى توانى، آن محبتى را به من بده که به تو قدرت داد این سنگ را به من ببخشى...
پادشاهی جایزهء بزرگی برای هنرمندی گذاشت که بتواند به بهترین شکل، آرامش را تصویر کند.
نقاشان بسیاری آثار خود را به قصر فرستادند. آن تابلو ها، تصاویری بودند از جنگل به هنگام غروب ، رودهای آرام ، کودکانی که در خاک می دویدند، رنگین کمان در آسمان، و قطرات شبنم بر گلبرگ گل سرخ.
پادشاه تمام تابلو ها را بررسی کرد، اما سرانجام فقط دو اثر را انتخاب کرد.
اولی، تصویر دریاچه آرامی بود که کوههای عظیم و آسمان آبی را در خود منعکس کرده بود. در جای جایش می شد ابرهای کوچک و سفید را دید، و اگر دقیق نگاه می کردند، در گوشه چپ دریاچه، خانه کوچکی قرار داشت، پنجره اش باز بود، دود از دودکش آن بر می خواست، که نشان می داد شام گرمی آماده است.
تصویر دوم هم کوهها را نمایش می داد . اما کوهها ناهموار بود، قله ها تیز و دندانه ای بود. آسمان بالای کوهها بطور بیرحمانه ای تاریک بود، و ابرها آبستن آذرخش، تگرگ و باران سیل آسا بود.
این تابلو هیچ با تابلو های دیگری که برای مسابقه فرستاده بودند، هماهنگی نداشت. اما وقتی آدم با دقت به تابلو نگاه می کرد، در بریدگی صخره ای شوم، جوجه پرنده ای را می دید. آنجا، در میان غرش وحشیانه طوفان، جوجه گنجشکی، آرام نشسته بود.
پادشاه درباریان را جمع کرد و اعلام کرد که برنده جایزه بهترین تصویر آرامش ، تابلو دوم است. بعد توضیح داد:
” آرامش آن چیزی نیست که در مکانی بی سر و صدا، بی مشکل، بی کار سخت یافت می شود، چیزی است که می گذارد در میان شرایط سخت، آرامش در قلب ما حفظ شود. این تنها معنای حقیقی آرامش است.”
دخترک شانزده ساله بود که برای اولین بار عاشق پسری شد. پسر
قدبلند بود، صدای بمی داشت و همیشه شاگرد اول کلاس بود. دختر
خجالتی نبود اما نمی خواست احساسات خود را به پسر ابراز کند، او از
اینکه راز این عشق را در قلبش نگه می داشت و دورادور او را می دید
احساس خوشبختی می کرد.
در آن روزها، حتی یک سلام به یکدیگر، دل دختر را گرم می کرد. او که
ساختن ستاره های کاغذی را یاد گرفته بود هر روز روی کاغذ کوچکی یک
جمله برای پسر می نوشت و کاغذ را به شکل ستاره ای زیبا تا می کرد و
داخل یک بطری بزرگ می انداخت. دختر با دیدن پیکر برازنده پسر با
خود می گفت پسری مثل او دختری با موهای بلند و چشمان درشت را دوست
خواهد داشت.
دختر موهایی بسیار سیاه ولی کوتاه داشت و وقتی لبخند می زد، چشمانش
به باریکی یک خط می شد.
در 19 سالگی دختر وارد یک دانشگاه متوسط شد و پسر با نمره ممتاز به
دانشگاهی بزرگ در پایتخت راه یافت. یک شب، هنگامی که همه دختران
خوابگاه برای دوست پسرهای خود نامه می نوشتند یا تلفنی با آنها حرف
می زدند، دختر در سکوت به شماره ای که از مدت ها پیش حفظ کرده بود
نگاه می کرد. آن شب برای نخستین بار دلتنگی را به معنای واقعی حس
کرد.
روزها می گذشت و او زندگی رنگارنگ دانشگاهی را بدون توجه پشت سر می
گذاشت. به یاد نداشت چند بار دست های دوستی را که به سویش دراز می
شد، رد کرده بود. در این چهار سال تنها در پی آن بود که برای فوق
لیسانس در دانشگاهی که آن پسر درس می خواند، پذیرفته شود. در تمام
این مدت دختر یک بار هم موهایش را کوتاه نکرد.
دختر بیست و دو ساله بود که به عنوان شاگرد اول وارد دانشگاه آن
پسر شد. اما پسر در همان سال فارغ التحصیل شد و کاری در مدرسه
دولتی پیدا کرد. زندگی دختر مثل گذشته ادامه داشت و بطری های روی
قفسه اش به شش تا رسیده بود.
دختر در بیست و پنج سالگی از دانشگاه فارغ التحصیل شد و در شهری که
آن پسر اقامت داشت کاری پیدا کرد. در تماس با دوستان دیگرش شنید که
پسر شرکتی باز کرده و تجارت موفقی را آغاز کرده است. چند ماه بعد،
دختر کارت دعوت مراسم ازدواج پسر را دریافت کرد! در مراسم عروسی،
دختر به چهره شاد و خوشبخت عروس و داماد چشم دوخته بود و بدون آنکه
شرابی بنوشد، مست شد.
زندگی ادامه داشت. دختر دیگر جوان نبود، در بیست و هفت سالگی با
یکی از همکارانش ازدواج کرد. شب قبل از مراسم ازدواجش، مثل گذشته
روی یک کاغذ کوچک نوشت: فردا ازدواج می کنم اما قلبم از آن توست...
و کاغذ را به شکل ستاره ای زیبا تا کرد.
ده سال بعد، روزی دختر به طور اتفاقی شنید که شرکت پسر با مشکلات
بزرگی مواجه شده و در حال ورشکستگی است. همسرش از او جدا شده و
طلبکارانش هر روز او را آزار می دهند. دختر بسیار نگران شد و به
جستجویش رفت. شبی در باشگاهی، پسر را مست پیدا کرد. دختر حرف زیادی
نزد، تنها کارت بانکی خود را که تمام پس اندازش در آن بود در دست
پسر گذاشت... پسر دست دختر را محکم گرفت، اما دختر با لبخند دستش
را رد کرد و گفت: مست هستید، مواظب خودتان باشید.
زن پنجاه و پنج ساله شد، از همسرش جدا شده بود و تنها زندگی می
کرد. در این سالها پسر با پول های دختر تجارت خود را نجات داد.
روزی دختر را پیدا کرد و خواست دو برابر آن پول و 20 درصد سهام
شرکت خود را به او بدهد اما دختر همه را رد کرد و پیش از آنکه پسر
حرفی بزند گفت: دوست هستیم، مگر نه؟
پسر برای مدت طولانی به او نگاه کرد و در آخر لبخند زد.
چند ماه بعد، پسر دوباره ازدواج کرد، دختر نامه تبریک زیبایی برایش
نوشت ولی به مراسم عروسی اش نرفت.
مدتی بعد دختر به شدت مریض شد، در آخرین روزهای زندگیش، هر روز در
بیمارستان یک ستاره زیبا می ساخت. در آخرین لحظه، در میان دوستان و
اعضای خانواده اش، پسر را بازشناخت و گفت: در قفسه خانه ام سی و شش
بطری دارم، می توانید آن را برای من نگهدارید؟
پسر پذیرفت و دختر با لبخند آرامش جان سپرد.
مرد هفتاد و هفت ساله در حیاط خانه اش در حال استراحت بود که
ناگهان نوه اش یک ستاره زیبا را در دستش گذاشت و پرسید: پدر بزرگ،
نوشته های روی این ستاره چیست؟
مرد با دیدن ستاره باز شده و خواندن جمله رویش، مبهوت پرسید: این
را از کجا پیدا کردی؟ کودک جواب داد: از بطری روی کتاب خانه پیدایش
کردم.
پدربزرگ، رویش چه نوشته شده است؟
پدربزرگ، چرا گریه می کنید؟
کاغذ به زمین افتاد. رویش نوشته شده بود:
معنای خوشبختی این است که در دنیا کسی هست
که بی اعتنا به نتیجه، دوستت دارد.
مرد مسنی به همراه پسر ٢۵ ساله اش در قطار نشسته بود. در حالی که مسافران در صندلیهای خود نشسته بودند، قطار شروع به حرکت کرد…
به
محض شروع حرکت قطار پسر ٢۵ ساله که کنار پنجره نشسته بود پر از شور و
هیجان شد. دستش را از پنجره بیرون برد و در حالی که هوای در حال حرکت را با
لذت لمس میکرد فریاد زد : پدر نگاه کن درختها حرکت میکنن. مرد مسن با
لبخندی هیجان پسرش را تحسین کرد . کنار مرد جوان، زوج جوانی نشسته بودند که
حرفهای پدر و پسر را می شنیدند و از حرکات پسر جوان که مانند یک کودک ۵
ساله رفتار میکرد، متعجب شده بودند…
ناگهان جوان دوباره با هیجان
فریاد زد: پدر نگاه کن دریاچه، حیوانات و ابرها با قطار حرکت میکنند . زوج
جوان پسر را با دلسوزی نگاه میکردند . باران شروع شد چند قطره روی دست مرد
جوان چکید . او با لذت آن را لمس کرد و چشمهایش را بست و دوباره فریاد زد:
پدر نگاه کن باران میبارد، آب روی من چکید .زوج جوان دیگر طاقت نیاورند و
از مرد مسن پرسیدند: چرا شما برای مداوای پسرتان به پزشک مراجعه نمیکنید
؟مرد مسن گفت: ما همین الان از بیمارستان بر میگردیم. امروز پسر من برای
اولین بار در زندگی میتواند ببیند.
درس اول:
یه روز مسوول فروش ، منشی دفتر ، و مدیر شرکت برای ناهار
به سمت سلف قدم می زدند… یهو یه چراغ جادو روی زمین پیدا
می کنن و روی اون رو مالش میدن و جن چراغ ظاهر میشه… جن
میگه: من برای هر کدوم از شما یک آرزو برآورده می کنم…
منشی می پره جلو و میگه: «اول من ، اول من!… من می خوام که
توی باهاماس باشم ، سوار یه قایق بادبانی شیک باشم و هیچ
نگرانی و غمی از دنیا نداشته باشم»… پوووف! منشی ناپدید
میشه… بعد مسوول فروش می پره جلو و میگه: «حالا من ، حالا
من!… من می خوام توی هاوایی کنار ساحل لم بدم ، یه ماساژور
شخصی و یه منبع بی انتهای آبجو داشته باشم و تمام عمرم حال
کنم»… پوووف! مسوول فروش هم ناپدید میشه… بعد جن به مدیر
میگه: حالا نوبت توئه… مدیر میگه: «من می خوام که اون دو
تا هر دوشون بعد از ناهار توی شرکت باشن»!
نتیجهء اخلاقی :
اینکه همیشه اجازه بده که رئیست اول صحبت کنه!
گفت : یه سوال دارم که خیلی
جوابش برام مهمه
گفتم :چشم، اگه جوابشو بدونم، خوشحال میشم بتونم کمکتون کنم
گفت: دارم میمیرم
گفتم: یعنی چی؟
گفت: یعنی دارم میمیرم دیگه
گفتم: دکتر دیگه ای، خارج از کشور؟
.
.
.
ادامه مطلب ...