سکوت (the quiet)

فیلم روایت دختری است که در 7 سالگی پدرش را از دست میدهد و بر اثر فشار روحی کر و لال میشود. وی همچنین مادرش را از دست می دهد.  

خانواده ای که تنها یک دختر دارند وی را به فرزند خواندگی قبول می کنند. اما زندگی خانواده جدید دچار حوادث تلخی است که دختر را وارد  مسائلی پیچیده میکند.

درباره فیلم: 

قصه اصلی داستان بسیار جالب و جاندار بود. پدری که به دخترش تجاوز می کند. مادری که دچار بیماری روحی و روانی شده است. دختری که اسیر بی بند و باری های جوانان دهه حاضر شده است.  و دختری به عنوان فرزند خوانده و سرشار از مشکلات روحی وارد این خانواده می شود و تمام این ماجراها را به چشم می بیند.  

داستان از انسان لجام گسیخته دهه حاضر حرف میزند. انسان معاصری که دیگر بعضی مفهومها برایش بی معنی و خط قرمزها، سبز شده است.   

پدر خانواده به عنوان مهندس معماری و قشر تحصیلکرده دهه حاضر در ابتدا انسانی فداکار و اجتماعی که حاضر می شود دختر کر و لالی را به فرزند خواندگی بپذیرد شناخته می شود. 

همسر وی دچار ناملایمات روحی و روانی است. اما مرد خانواده از وی به مانند پرستار و همسری دلباخته مراقبت می کند.  

دختر خانواده در نگاه اول به مانند دختری که در هیجانات و ناملایمات جوانی است و فارغ از یافتن راهی برای سازندگی ساختار بنیادینش، به دنبال تامین نیازهای خود به هر قیمتی است.  

اما هر چه داستان پیش می رود قضیا برعکس می شود. 

پدر خانواده داروهای خواب آور به همسرش میدهد و پس از آن سر از اتاق دخترش پیدا می کند. 

مهمان جدید خانواده که کر و لال است اما انگار صدای دل آزرده دختر خانواده را می شنود که توسط پدر دارد مورد اذیت و آزار قرار می گیرد. 

فیلم سکوت فیلمی خوش داستان است که تصاویری را از زوال انسان امروزی نشان می دهد.  اثری خوش ساخت که نشان دهنده زنانی است که از ناملایمات اعمال این انسان خونشان به جوش آمده و دچار دگرگونی می شوند. دگرگونی که شاید بتوان ردپای زنی قهرمان را در آن یافت که در مقابل هوسهای مردان ایستادگی می کند و تصویری جدید را  از زن دل آزرده  این دوره به نمایش می گذارد. 

نیمه اول فیلم به مراتب از نظر کارگردانی بسیار زنده و تفکر برانگیز از کار درآمده. اما نیمه دوم فیلم شروع به کمی لنگیدن و اجرا نکردن ممتد روال داستان می کند.  

ارتباط دو ناخواهری آن هم فقط در سالن غذا خوری دانشگاه چند پلان تکراری و بی موضوع را ماحصل بوده که چندان جالب از کار درنیامده. 

ارتباط دختر کر و لال با همکلاسیش که علاقمند به وی می شود  هم چندان معقول نیست و رابطه ی نا مفهومی را می سازد که به روال داستان نمی آید.

موسیقی بسیار زیبایی که کاملا بر روال فیلم تاثیر گذاشته نیز یکی از ارتباطات قوی بصری را با  بیننده برقرار می کند.  

پایان بندی  فیلم هم بسیار جاب و دلنشین از کار درآمده است. کشته شدن پدر خانواده توسط دختر کر و لال که در آن هنگام مشغول اذیت و آزار دخترش بود نیز  نقطه عطف ایستادگی زن امروز در برابر ناملایمات ذهنی مردی را نشان می دهد که حتی از آزار دخترش هم سرخوش می شود.  

و نیز شکست سکوت دختر کر و لال (اشاره می کنم که او پس از مرگ پدرش تصمیم گرفت که حرف نزند و نشنود. در کل وی سالم بوده) که حال توانسته دلیل قانع کننده ای در برابر شکستن سکوتش(منطبق با کشتن ناپدریش) پیدا کند هم یکی از نکات مثبت فیلمنامه و داستان است. 

نماهای ساده و پربار، روال داستانی که داری ضرباهنگ مناسبی است، موسیقی متن دلنشین و جالب از کار درآمده، تدوین عالی و پایان بندی زیبا همه دست در دست هم داده اند تا فیلمی خوش ساختار و بی ادعا از کار درآید. 

بازی بازیگر نقش مادر خانواده هم یک سر و گردن کارش از بقیه بازیگران جان دار تر از کار در آمده بود.