روی پرده سینمای ایران ( دیگری)+عکسهای فیلم

 

عوامل

کارگردان: مهدی رحمانی 

تهیه کننده:محمدعلی نجفی 

نویسنده فیلمنامه: مهران کاشانی 

مدیر فیلمبرداری: رضا تیموری 

تدوین: نازنین مفّخمصدابردار: محمد شیوندی 

صداگذار: بابک شکیبا 

طراح چهره‌پردازی: سعید ملکان 

موسیقی: بابک میرزاخانی 

برنامه‌ریز و دستیار اول کارگردان: افشین رضایی 

منشی صحنه: پانته‌آ حسینی 

اجرای گریم: عباس عباسی  

بازیگران: محمدرضا فروتن ، مریلا زارعی ، میلاد مرادی‌نسب ، مهران رجبی ، محمدعلی میاندار ، سیروس همتی ، فرامرز روشنایی و رویا حمزه‌لویی .  

*  برنده جایزه بهترین فیلم کودک از مراسم آسیا پاسیفیک

خلاصه داستان 

پسری که مجبور می‌شود به همراه مردی که قرار است به زودی ناپدریش شود راهی سفر تهران شود که در راه .....  

درباره فیلم  

در سینمای ایران فیلم‌های زیادی با سوژه مخالفت فرزندان با ازدواج مجدد یکی از والدین وهمچنین مضمون بلوغ فکری زودرس کودکان ونوجوانان درجریان یک سفرپرفرازونشیب ساخته شده‌اند که عمدتا به هم شبیه و فاقد نگاهی عمیق به مشکلات روانشناختی و تربیتی این طیف سنی بوده‌اند. اگر چه این دو سوژه مورد توجه مهدی رحمانی در اولین ساخته سینمایی‌اش -دیگری- قرار گرفته‌اند اما برخلاف انتظار، به مسیری متفاوت با دیگر فیلم‌های وطنی هدایت شده‌اند. «دیگری» فیلمی کم شخصیت، جمع و جور و سالم است که مضمونی تکراری را با پرداختی تازه و متفاوت و جزییاتی آشنازدایی شده پیش چشم می‌گذارد. «دیگری» در درجه اول فیلمی قصه‌گو است و در این قصه‌گویی بسیار موفق است. خط روایی فیلم کاملا مشخص و قابل تعقیب است. اوج و فرودها از زمان‌بندی حساب شده‌ای برخوردارند. «دیگری» ریتم تند و پرشتابی دارد و تماشاگر را خسته نمی‌کند. اطلاعات در حد ضرورت - نه بیش، نه کم - به بیننده ارائه می‌شوند. ماجراها به‌ندرت قابل حدس‌اند که همین نکته بر جذابیت فیلم می‌افزاید. رحمانی در «دیگری» به نمادپردازی بی‌توجه نبوده است. نمادهای فیلم همگی قابل درک وبسیارتصویری هستند و تصنعی جلوه نمی‌کنند که این البته امتیاز کمی برای یک کار اول نیست، به‌ویژه آن که کارگردان، هیچ اصراری به توضیح نمادها و رمزگشایی از آنها با کمک دیالوگ نداشته است. در این فیلم «مریلا زارعی» در ایفای نقش یک زن بیوه روستایی بسیار موفق است. دشواری کار او زمانی بیشتر مشخص می‌شود که به این نکته توجه داشته باشیم که در اغلب صحنه‌ها مجبور بوده نگاه‌های خود را مکررا و به تناوب بین مرد و پسربچه تقسیم کند و درحضور فرزندش، عشق خویش به مرد محبوبش را نهان سازد. «محمدرضا فروتن» چند سالی است که به ایفای نقش‌های روستایی علاقه نشان داده و این بار، به‌نظر می‌رسد که بهتر از گذشته و با مهارتی فزون‌تر به چنین نقشی جان بخشیده است. طراحی صحنه و طراحی لباس به ویژه در بخش‌های روستایی فیلم هدفدار و در خدمت قصه و شخصیت‌ها هستند. رحمانی در «دیگری» به مشخصه‌های بومی بستر قصه به‌شدت پای‌بند است و بی آن که در دام شکار مناظر توریستی، به تصویر کشیدن متظاهرانه مراسم فولکلوریک و کارت پستالیسم مفرط صادراتی وجشنواره‌پسند بیفتد، آداب و رسوم و ویژگی‌های رفتاری ملی و میهنی را در سراسر فیلم جاری می‌کند. او همچنین می‌کوشد تا به بهانه سفر درون شهری مرد و پسربچه، تصویری واقعی از تهران امروز و جامعه معاصر با همه زشتی‌ها و زیبایی‌هایش پیش چشم گذارد. نیمه نخست «دیگری»، یک فیلم جاده‌ای موفق است. سفر نمادین پسربچه با مردی که دل در گرو عشق مادر وی دارد، در انتها به آشتی این دو می‌انجامد. حس اعتماد متقابلی که در انتهای سفر بین مرد و پسربچه پدید می‌آید، به دور از تصنع و کاملا باورپذیر است، اما این همه قصه نیست! رحمانی بدون آن که به تماشاچی باج بدهد و در پی فینالی عامه پسند و متضمن گیشه باشد، آنچنان پایان غیرمترقبه و تلخی را برای فیلمش رقم می‌زند که تا مدت‌ها ذهن بیننده را به خود مشغول داشته و تأثیر قصه را دوچندان می‌کند. اینگونه پایان‌بندی‌هاست که یک فیلم را در جهان سینما ماندگار می‌کند. نویسنده: شهرام خرازی‌ها

منبع : فارس