کاش می شد آزاد شم...

 

دنیا خیلی واسم عجیبه 

با این همه بزرگی بازم برام کوچیکه  

قفس شده 

تنگ و نفسگیر شده  

مثل پرنده ای که اسیر قفس دل آدما شده 

دلم با تو نیست دنیا  

آخه دیگه جای من اینجا نیست 

اینجا آدمها قهرن با هم  

نارفیقها جای هم پیاله ها رو می گیرن 

دوستامون طعم تلخ بی مهری می دن 

حتی عشقها هم دروغین شده 

مثل خود آدما، دلها هم اسیر این بی کسیاشده 

باید برم، مثل پرنه های مهاجر 

باید برم تا برسم به حس پرنده های عاشق 

شاید شبیه قصه باشه  

اما اسیر دنیا بودن واسم غریبتر از زندگی شده. 

" مجتبی "