ستاره دیگر نمی درخشد

سیاه و بود م و کوچک، دستم نمی رسید به آسمان.

اما پیش از رفتنت، دست های آبیت را که می گرفتم،

انگار همتای نامت چند مشت "ستاره" تووی دستم بود.

من چرا از کابوس بر نمی خیزم؟

ستاره ای و من مانده ام.

آیا بعد از رفتنت، آسمان دیگر معنایی خواهد داشت؟

رفته ای و من برای ابد سیاه می مانم و کوچک.

با تشکر از دوست فرهیخته ام "حسن اسماعیل زاده"