| |
|
مرد را به عقلش نه به ثروتش
.
زن را به وفایش نه به جمالش
.
دوست را به محبتش نه به کلامش
.
عاشق را به صبرش نه به ادعایش
.
مال را به برکتش نه به مقدارش
.
خانه را به آرامشش نه به اندازه اش
.
اتومبیل را به کاراییش نه به مدلش
.
غذا را به کیفیتش نه به کمیتش
.
درس را به استادش نه به سختیش
.
دانشمند را به علمش نه به مدرکش
.
مدیر را به عمل کردش نه به جایگاهش
.
نویسنده را به باورهایش نه به تعداد کتابهایش
.
شخص را به انسانیتش نه به ظاهرش
.
دل را به پاکیش نه به صاحبش
.
جسم را به سلامتش نه به لاغریش
.
سخنان را به عمق معنایش نه به گوینده اش
.
.
.
در انتشار آنچه خوبیست و ردی از عشق در آن هست
آخرین نفر نباشید!
سلام
ای روزگار کاش اینچنین بود
کاش
چشمها را باید شست
سلام.برگشتم
رسیدن بخیر
سلام
خیلی متنتون قشنگ بود
موفق و پیروز باشید
درود
مرسی که سر زدید
خیلی قشنگ بودن ولی نمیشه چون برخلاف طبیعت بشریه توضیح بدم:
زن باوفا می خوای نه زن خوشگل خوب اگه با یک پیرزن ۶۰ ساله عروسی کنی قول می دم وفاداریه ۱۰۰ درصدو مرد عاقل هم پیدا نمی شه کخ بخوای باش عروسی کنی دوست هم خوب اول کلامش جذبت می کنه یا دفعت می کنه مراحل بعدیه محبت
غذا یک لقمه سوشی خوبه(با کیفیت بالا )یا یه بشقای استانبولی؟
استاد هم که زیاد انتخابی نیست
انسانیتش که رو پیشونیش نوشته نشده اول ظاهرو می بینی پس این نوشته قشنگ فقط قشنگه عملی نیس
برخلاف طبیعت انسانی میشه بشری و آدمی.
انسان بودن سخته اما میشه.
حداقلش اینه که صورت کلی واسمون دست نیافتنی نباشه. وگرنه رسیدن بهش "خرد" و "درک" می خواد که میشه رسید.
راجع به عملی بودنش هم خوب اگه خواستنی باشه میشه. غیر از اینکه نخوایم.