دوشنبه 25/11/89
سینما ایران شیراز_ 30/18
اشاره:
دکتری می فهمد مرض لاعلاجی گرفته و دست به خودکشی می زند...
آسمان محبوب ساخته داریوش مهرجویی تعجب برانگیز ترین فیلمی بود که درجشنواره امسال دیدم.
فیلمسازی که با ورودش به سینمای ایران، روند سینما را تغییر می دهد و سینمای موج نو را در ایران پدید می آورد هدفش از ساخت این فیلم چه می تواند باشد.
به این موضوع نمی پردازم و فقط به بیان چند نکته از فیلم اشاره می کنم.
* مشکل فیلمنامه در این اثر کاملا مشهود است. مشخص نمی شود هدف بیان چیست. دیالوگ های ضعیف و دنیایی سوال که چندان توجیح پذیر هم نیستند.
* فضای فیلم به قصه نمی خورد. تاریک و پوچ. برعکس بجای اینکه رستگارمان کند، دلگیر کننده می شویم.
* وقتی طرحی در داستان نباشد و دیالوگی هم ارائه نشود، بازیگر هم مشخص نمی شود چه می خواهد در فیلم انجام دهد. مشکلی که تمام بازیگران در فیلم با آن مواجه اند. ضعف بازیگری چنان مشهود است که بازیگران را به مانند کابوسی هولناک در فیلم فرض می کنید.
* شخصیتها سربسته و قهر با مخاطب. انگار هر کس برای خودش هست. حتی الاغ داستان هم برای خودش می رود و می آید.
* اشکالات فنی هم که بسیار. فقط شوکه هستم و نمی دانم چه بنویسم.
اما مهرجویی تغییر دهنده بوده در این سینما. حال چه شده که تغییر کرده برایم دنیایی از سوالات دارد.
ادمها هم ته دارن شاید مهرجویی هم که استثنا نیست.
شاید
اما عجیبه این فیلم.
باید یکبار دیگه ببینمش