مونیکا یک عکاس زن اهل لهستان است که با نگاهی هنرمندانه دوران پرهیاهو و تکرار نشدنی کودکان را در مجموعه ای زیبا که بخشی از آن را در این مطلب خواهید دید ثبت کرده است. او معتقد است هر یک از ما از سنین کودکی، خاطراتی را بیاد می آوریم که بعضی مواقع حتی مشتاق به بازگشت به زمان خیال و اوج گرفتن در فضای آن روزهای شیرین کودکی هستیم. زمانی که شاید امروز جژئی از رویاهای دیروزمان بود ولی افسوس که بازگشت به آن میسر نیست !
واقعاً عالی بود متشکر که قرار دادید
مرسی عزیز
سلام مجتبی جان
یادمه کوچیک بودم اقام برام کتونی خریده بود وقتی پوشیدمش فکر می کردم (اینو الان میگم)رونالد یا زیدان هستم اونقدر خوشحال بودم که یادمه تا صبح باهاش خوابیدم
قربون اون موقعها
مجتبی جان چند روزه خیلی دلم گرفته احساس بدی داشتم نمی دونم برا کی باید گفت یادرددل کرد ؟
هر دلتنگی ای دلیلی داره به نظر من
باید پیداش کرد تا آروم تر بشه آدم
واقعا افسوس...
راستی میشه لینک اون بستتون روبهم بدید که می خواستم دربلاگم بزارید! هر چی گشتم یافت می نشد!
یادم نیست چی بود.
عنوانش یادتون نیست!؟
یادش به خیر دوران کودکی ...
توی وبلاگ «نقطه»عکسایی رو دیدم که دوران کودکی رو برام زنده کرد.
دوست داشتی یه سری بزن.
آدرسشو برات میذارم.http://www.nog.blogsky.com
مرسی
الهی چقدر با مزه بودن
لذت بردم همه بچه های دنیا مثل هم می خندن و دغدغه هاشون یکیه نمی دونم چرا بزرگ که می شن یادشون می ره مثل هم بودن
شاید چون دنیا رو اونطور که خودشون می خوان، دوست دارن ببینن